ترک اعتیاد قرص خواب آور

قرص های خواب آور یا “قرص خواب” به این منظور تنها توسط پزشک تجویز می‌شوند تا به بیماران کمک کنند که به خواب بروند و تا صبح به راحتی بخوابند. بعضی قرص های خواب آور مانند آلپرازولام و لورازپام خواب آرام و پیوسته‌ای را برای بیماران به ارمغان می‌آورند؛ این داروها در دسته داروهای ضد اضطراب قرار می‌گیرند. داروهای ضد اضطراب چرخه افکاری را که برخی افراد قبل از خواب درگیرش می‌شوند و در نتیجه نمی‌توانند به خواب بروند، متوقف می‌کند و احساس خواب آلودگی را القا می‌کند.

پزشکان برای بیمارانی که به سختی به خواب میروند، داروهایی مانند زولپیدم تجویز می‌کنند که بدن را سریع‌تر به خواب می‌برد. هرچند ساز و کار تاثیرگذاری این داروها با هم تفاوت دارد، اما هر سه وابستگی ایجاد می‌کنند و حتی می‌توانند اعتیادآور باشند.
اعتیاد به قرص های خواب آور
بیماران به مرور مجبور می‌شوند که مقدار مصرف داروی خواب‌آور را بیشتر کنند تا همچنان بتوانند خواب شبانه آرامی را تجربه کنند؛ افزایش دوز دارو باعث ایجاد وابستگی جسمی و اعتیاد به آن می‌شود.

مهمترین نشانه های سوءمصرف داروهای خواب آور به شرح زیر است:

میل غیرقابل کنترل به مصرف قرص خواب‌آور
جستجوی پزشکانی که داروهای خواب‌آور را به راحتی تجویز کنند.
مصرف داروی خواب‌آور در شرایطی که نیازی به مصرف دارو نیست.
فراموشی
بروز علائم ناخوشایند در صورت قطع مصرف دارو
اگر پزشک داروی خواب‌آور برایتان تجویز کرد، دارو را طبق دستور پزشک معالج یا دکتر داروساز مصرف کنید و بروشور دارو را حتماً مطالعه کنید. اگر داروی خواب‌آور را تحت نظر پزشک مصرف نکنید، به راحتی ممکن است دچار اختلال سوءمصرف شوید و به قرص های خواب آور اعتیاد پیدا کنید.
عوارض بلندمدت مصرف داروهای خواب آور
بیماران مبتلا به اختلال سوءمصرف مواد مخدر در اثر مصرف داروهای خواب‌آور بیشتر در معرض خطر تجربه کردن عوارض جانبی خطرناک و علائم ناشی از قطع مصرف ناگهانی قرص اعصاب و ترک قرص خواب به صورت ناگهانی قرار می‌گیرند.

علائم شایع ناشی از ترک مصرف داروهای خواب آور به شرح زیر است:

میل غیرقابل کنترل به مصرف دارو
افسردگی
تعریق و افزایش ضربان قلب
استفراغ
سوءمصرف مداوم داروهای خواب آور می‌تواند منجر به اوردوز شود. نشانه‌های اوردوز قرص های خواب آور به شرح زیر است:

کما
تنفس آهسته یا سطحی
کاهش ضربان قلب
پاراسومنیا یا خواب‌پریشی یکی از شدیدترین عوارض بلندمدت مصرف داروهای خواب آور است؛ خواب‌پریشی به رفتارها و کنش‌هایی مانند خوابگردی گفته می‌شود که فرد در حالتی هیپنوتیزم مانند انجام می‌دهد. خواب‌پریشی باعث می‌شود فرد کنشی، مانند رانندگی را در حالت تعدیل یافته هوشیاری انجام دهد و خود و دیگران را به خطر بیندازد.

علائم اعتیاد به داروهای خواب آور و روش های درمان آن‌ها
مصرف قرص های خواب آور عوارض جانبی متعددی را به دنبال دارد. از جمله می‌توان به یبوست، اسهال، خشکی دهان، گزگز دست و پا، تغییر در اشتها و یا تغییر میل جنسی، سرگیجه، حالت تهوع، گاز معده، سوزش سردل، رویاهای زنده، لرز و سردرد اشاره کرد.

لازم است عوارض جانبی فوق و شدت آنها تحت نظر باشد تا در صورت تشدید و جدی شدن آن‌ها بتوان به موقع برای درمان اقدام کرد. صرفاً به این دلیل که مصرف داروهای خواب‌آور می‌تواند عوارض جانبی فوق را به وجود بیاورد، نمی‌توانید به این نتیجه برسید که بروز عوارضی مانند لرزش غیرقابل کنترل، فراموشی‌های موقت یا اسهال مکرر خطرناک نیست. چنانچه ترک اعتیاد قرص خواب آور را در کلینیک پیام تندرستی و تحت نظر پزشک انجام بدهید، می‌توانید داروهای خواب‌آور را به روشی ایمن و با تحمل حداقل عوارض جانبی ترک کنید.

چگونه عادت به مصرف قرص خواب را ترک کنیم؟
نخستین مرحله از درمان وابستگی فیزیکی به داروهای خواب آور، سم زدایی بدن از داروهای خواب آور است. سم زدایی دوره‌ای است که بدن ماده مخدر را دفع می‌کند و خود را به گونه‌ای تطبیق می‌دهد تا بتواند عملکرد طبیعی‌اش را دوباره بدون وجود مواد مخدر ارائه دهد. این فرآیند به لحاظ جسمی و روانی دشوار و خسته کننده است. همواره بهترین کار این است که سم زدایی ترک اعتیاد را تحت نظر پزشک سم زدایی انجام دهید. در دوران پاکسازی بدن از داروهای خواب آور ممکن است با عوارضی مانند استفراغ، لرز، اسهال، سردرد شدید، دل درد و آشفتگی روبه‌رو شوید.

اگر بیشتر از چندین هفته است که شما از قرص های خواب آور بصورت مرتب استفاده می‌کنید نباید آن را ناگهانی قطع کنید! ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. قطع ناگهانی داروهای خواب آور در بعضی موارد ممکن است خطرناک باشد، خصوصاً اگر خیلی وقت باشد که از آن‌ها برای درمان بی‌خوابی استفاده می‌کنید.