اغلب درمان های اعتیاد شامل مشاوره درمانی است و سعی بر آن است که فرد معتاد متوجه شود که چرا با وجود مشکلاتی که اعتیاد همراه دارد، هم چنان اعتیاد را ادامه می دهد و احساساتی که در رفتار اعتیادآور دخیل هستند را بهتر مدیریت کند.
در حالی که این روش های درمان به بسیاری از افراد معتاد کمک کرده است، بعضی تصور می کنند که به روشی نیاز دارند که به شرایط فیزیکی آنها نیز کمک شود. بعضی دیگر نیز اعتقاد دارند در کنار مشاوره درمانی، ورزش می کند تمایلات را مدیریت کند. سال هاست ورزش به عنوان یک ابزار کمک کننده شخصی برای کسانی است که می خواهند از اعتیاد ریکاوری پیدا کنند، اما تنها جدیدا ورزش به عنوان یک درمان در اعتیاد شناخته شده است.
تاثیر ورزش در زمان ترک اعتیاد
ترک اعتیاد یک تجربه ناخوشایند است که زمانی رخ می دهد که یک ماده اعتیادآور، هم چون الکل یا داروها، یا یک رفتار اعتیادآور هم چون قمار، سکس افراطی، یا خوردن بیش از حد ادامه دار شود. شدت علائم ترک اعتیاد متفاوت است، و اینکه چه علائمی تجربه شود وابسته به فرد است و اینکه چه چیزی را ترک می کنند، اما آنچه که در مرکزیت علائم ترک اعتیاد وجود دارد هوس بیشتر برای آن ماده یا رفتار است، و زمانی آسوده می شوند که ماده بیشتری مصرف شده، یا بیشتر درگیر آن رفتار شدند.
احساس افسردگی یا ناامیدی، بی حالی یا دلشوره، بی حسی یا عصبانیت، مشکلات هاضمه، علائم سیستم عصبی هم چون عرق کردن، خشکی یا آب دهان، سردرد، تنش های عضلانی معمول هستند.
مشاهده شده که ورزش مکررا استرس، نگرانی و افسردگی را از بین برده است. از آنجایی که این ها علائم اصلی ترک اعتیاد هستند، کارشناسان بر این باورند که ورزش می تواند علائم ترک اعتیاد را از بین ببرد.
متاسفانه، تحقیقات در رابطه با ورزش افرادی که در حال ترک اعتیاد هستند محدود است، اگر چه تحقیقات در زمینه افراد سیگاری و حیوان هایی که در ترک هستند، فراوان است.
یکی از این موارد ترک اعتیاد که ورزش توانسته به آن کمک کند، ترک نیکوتین بوده است. تحقیقات نشان داده است که افراد سیگاری که ورزش کرده اند کمتر هوس سیگار داشتند، روحیه شان بهتر شد، علائم ترک اعتیادشان کاهش یافت، در مقایسه با افراد دیگری که در حال ترک سیگار بودند اما ورزش نمی کردند.
بیشتر تحقیقات در زمینه تاثیرات ورزش بر روی ترک اعتیاد الکل و مواد بر روی حیوانات انجام شده است. هنگامی که به موش هایی که در حال ترک بودند اجازه داده شد تا به میل خود ورزش کنند- بر روی یک چرخ بدوند- علائم ترک اعتیادشان کاهش یافت. برای مثال، کسانی که در ترک الکل بودند حملات تشنجیشان کاهش یافت، و کسانی که در ترک مورفین بودند اضطراب کمتری داشتند- مشابه این رفتارها و کاهش حساسیت به دما. تحقیقات دیگر نشان می دهد که این ورزش ها می تواند آسیبی که به دلیل استفاده از متامفتامین به مسیر پاداش مغز وارد شده است را ترمیم کند.
مشخص شده که ورزش درمانی برای کاهش خطر عود رفتار اعتیاد مفید است، و نشان داده شده تمایلبه مواد را کاهش می دهد و نتایج درمانی را بهبود می دهد. افرادی که از ناهنجاری استفاده از الکل بهبود یافته اند و فاز سم زدایی را کامل کرده اند، زمانی که ورزش می کنند تمایل کمتری به نوشیدن آن دارند. هم چنین کسانی که از اعتیاد به تریاک بهبود یافته اند و در دوره های طولانی تر ورزش شرکت کرده اند، تمایل کمتری برای استفاده از ماریجونا داشتند.
هم چنین ورزش در ارتباط با سایر درمان های دیگر مورد تحقیق قرار گرفته است، و اثر آن بیشتر شده است. مدیریت احتمال، یک سیستم وابسته به پاداش نه یک درمان، وقتی با فعالیت های ورزشی همراه می شد تاثیرگذاری بیشتری داشت.
هم چنین مطالعاتی که در رابطه با حیوانات معتاد به مواد انجام شد، نشان داد زمانی که ورزش در دسترس این حیوانات قرار می گیرد، به احتمال کمتری به داروهایی هم چون نیکوتین یا کوکائین برمی گردند. با این وجود، اجبار به ورزش می تواند تاثیرات معکوسی داشته باشد.
پتانسیل ها و محدودیت های ورزش به عنوان درمان اعتیاد
به نظر می رسد ورزش یک درمان مکمل برای اعتیاد باشد. تاثیر مفید آن هم بر روحیه و هم در علائم ترک، آن را تبدیل به گزینه مناسبی برای بهبود یافتن از اعتیاد کرده است که هم احساس بهتری به وجود آید و هم سالم تر می شوند و هم به شرایط قبلی برنگردند، و حتی می تواند در بهبود سیستم عصبی که به وسیله استفاده از مواد اسیب دیده موثر باشد.
با این وجود، ورزش به تنهایی باعث نمی شود دلیل معتاد شدن خود را دریابید، محرک ها را بشناسید و به شیوه های مفید مدیریت احساس پی ببرید. هم چنین خطر کمی وجود دارد که خیلی ورزش کنید و معتاد ورزش شوید، اما این مورد خیلی نادر است. خوب است قبل از شروع با پزشک خود مشورت کنید تا یک رژیم ورزشی خوبی به شما بدهد.
کاری از گروه فیتامین
